پماد درمان زخم بستر حالوما سینامه

پماد درمان زخم بستر حالوما حاوی عصاره ریشه گیاه ابوخلسا یا هواچوبه Arnebia Euchroma است که می تواند علاوه بر ضدعفونی کردن زخم، کاهش سلول های التهابی در محل زخم، افزایش رگ زایی و کمک به شکل گیری ماتریکس خارج سلولی، روند بهبود زخم بستر را سرعت ببخشد. در زخم بستر که در اثر قرار گرفات بافت پوست در معرض فشار داوم ایجاد می شود ، خونرسانی ناکافی به بافت تحت فشار (ایسکمی) و در پی آن جریان بازگشت خون ( Reprefusion ) موجب بروز التهاب و آسیب اکسیداتو در بافت می شود. اهمیت تاثیر التهاب و اکسیداسیون در این نوع زخم، نیاز به دارو هاییکه هم زمان درای اثر ترمیم کننده و ضد التهاب هستند را بشتر موجب می شود. مطالعات حیوانی نشان داده اند که پماد ساخته شده از عصاره گیاه هواچوبه دارای اثر ضد التهاب قابل مقایسه با ایبوپروفن در مدل حیوانی التهاب القا شده با کاراژینان است. ترکیب پلی فنولی و فلونوئیدی موجود در گیاه هواچوبه ، این گیاه را به یک آنتی اکسیدان قوی تبدیل کرده است. پماد حالوما ساخته شده از عصاره گیاه هواچوبه طی یک مطالعه بالینی توانست در حد قابل قبولی التهاب ناشی از تعبیه آنژیوکت را مهار نماید و از بروز فلبیت در آن ناحیه جلوگیری کند. آلکانین شیکونین موجود در گیاه هواچوبه که در پماد حالوما از آن بهره گرفته شده علت اصلی خاصیت ترمیم کنندگی آن است. ترکیبات پمادر درمان زخم بستر حالوما ی سینامه به طور همزمان آثار ترمیم کنندگی، ضد التهابی، آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی از خود بروز می دهند که همه این خواص در کنار هم در یک فرآورده، برای ترمیم زخم بستر بسیار پر اهمیت و موثر است.

گیاه ابوخلسا:

هواچوبه با نام علمی Arnebia euchroma  از گونه های دارویی استان مازندران است. نام های ديگر این گیاه: شنکار، شنجار، حناء الغول، خس الحمار، رجل الحمامه و شجرة الدم است و بر طبق دسته بندی طب سنتی ایرانی طبیعت آن گرم و خشک است. ریشه این گیاه در کتب طب سنتی ایران به عنوان بهبود دهنده زخم های دیابتی و سوختگی ها، از بین برنده ورم ها و غده های سخت، مسکن درد مفاصل، مقوی کبد و کلیه و طحال و برطرف کننده مشکلات رحمی مورد استفاده بوده و مطالعات جدید نیز تأثیر عصاره گیاه و ماده مؤثره آن شیکونین را در بهبود زخم و سوختگی و تکثیر سلول های پوست، بهبود درد مفاصل، جلوگیری از روند التهاب و دربردارندگی اثرات آنتی باکتریال و ضد قارچ، نشان داده است.

موم زنبور عسل:

ترمیم زخم با عسل از گذشته های دور مرسوم بوده و مردم هزاران سال از عسل برای بهبود زخم استفاده کرده اند. درمان زخم با عسل از گذشته های دور مرسوم بوده و مردم هزاران سال از عسل برای بهبود زخم استفاده کرده اند. pH اسیدی عسل گردش خون را در ناحیه زخم بالا برده و سبب ترمیم سریعتر زخم می شود. همچنین وجود موادی به نام پروتئازها را کاهش می دهد که روند بهبود زخم ها را مختل می کنند. موم زنبور عسل حاوی حاوی ترکیب متیل گلوکسال است که برای ترمیم جای سوختگی و زخم بسیار مفید است. 

عسل حاوی پراکسید هیدروژن است که خاصیت ضد عفونی کنندگی برای باکتری های مضری دارد که معمولاً در ناحیه زخم ها وجود دارد، مانند استافیلوکوکوس اورئوس که مقاوم به متی سیلین است. متی سیلین از پاتوژن های شایع بیمارستانی است که در سه دهه گذشته شیوع آن در تمام جهان درو به افزایش است. از دیگر باکتری های مضر میتوان انتروکوکهای مقاوم به ونکومایسین (آنتروکوک ها میکروارگانیسم های های گرم مثبتی هستند که در حال حاضر بعنوان یکی از مهم ترین علل مرگ و میر در بیماران بستری به شمار می آیند) را نام برد. قندی که به طور طبیعی در عسل وجود دارد به خاطر خاصیت اسمزی را از سلول های باکتریایی بیرون می کشد که می تواند در جلوگیری از تکثیر آنها موثر باشد. همچنین به کاهش التهاب و تورم کمک میکند.